چقدر زود شد ۲۰۱۹
دیدن این عدد روی صفحه گوشیم یه حس عجیبی بهم میده، نمیدونم اصلا حس خوبیه یا بد :/
البته هستن کسایی که باز میگن بابا بچسب به سال ایرانی خودمون، ولی ما کلا سعی می کنیم به این نظرات اهمیت ندیم، واقعا من نفهمیدم اینکه یه نفر برنامه زندگیش رو بر اساس سال میلادی بریزه چه مشکلی براشون ممکنه پیش بیاره!
.
.
.
البته هدف این پستم این نبود که بیام از اونایی که بعد از پیام تبریک سال نو فرستادنم براشون ، یه وری نگام کردن بگم.
فقط می خواستم بیام امسال حداقل برای یه بارم که شده این اعتراف رو پیش خودم بکنم. کار سختیه آدم پیش خودش اعتراف کنه، اعتراف به اینکه می تونست بهتر عمل کنه می تونست بهتر باشه، می تونست یه کم تلاش بیشتری بکنه برای چیزی که می خواست، می تونست خیلی زودتر از روزی که منتظرشه به ورژنی از خودش تبدیل بشه که می خواست.
حسی که الان دارم رو واقعا نمی دونم باید چطوری بیانش کنم، یه جور دلشوره ، همراه با استرس و بیقراری.دلیلش شاید این باشه که نیاز دارم یه کم بیشتر فک کنم.
فک کنم به تمام چیزایی که می خواستم و به دستش آوردم و می خواستم و نشد به دست بیارمشون.البته شاید خیلی هاشون رو تا *الان* نرسیدم بهشون.
چقدر دلم می خواد امسال خیلی چیزا درست از آب دربیاد.
میدونم تلاش زیادی می طلبه ولی اگه این حس لعنتی دودلی دست از سرم برمیداشت و یا مجبور به انجام یه سری چیزا نبودم خیلی راحت تر بود.
و همینطور این ترس.

مشخصات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها